یادداشت | استانداردهای دوگانه در فوتبال ایران
به گزارش برنا از اصفهان، این خبر در شرایطی منتشر شد که کمتر از یک هفته به آغاز لیگ باقی مانده بود. جالبتر اینکه درست پیش از شروع مسابقات، مشکل بهسرعت حل شد و بازیکنان پرسپولیس بدون هیچ مانعی در فهرست تیم قرار گرفتند.
سؤال مهم اینجاست: چگونه ممکن است در فاصلهای کوتاه، توافقی که نیاز به مذاکره جدی و کاهش قابل توجه ارقام قراردادها دارد، به این راحتی انجام شود؟ آیا بازیکنانی مانند نیازمند، شکاری و سایر نفرات یکباره تصمیم گرفتند بخش زیادی از دستمزد خود را نادیده بگیرند؟ یا اینکه ماجرا پشت پردهای دارد که هواداران و دیگر باشگاهها از آن بیخبرند؟
این روند وقتی حساستر میشود که تجربهی مشابه سپاهان را مرور کنیم. دو فصل پیش، همین ماجرا برای این باشگاه رخ داد. اما برخلاف پرسپولیس، مشکل سپاهان چند هفته طول کشید. در آن مقطع، تیم اصلی این باشگاه اجازه ثبت قرارداد نداشت و غیبت بازیکنان کلیدی باعث شد سپاهان امتیازات مهمی را از دست بدهد؛ امتیازاتی که در نهایت جام قهرمانی را از آنها گرفت.
این دو نمونه نشان میدهد که یک استاندارد دوگانه در اجرای قوانین سازمان لیگ وجود دارد. قوانینی که باید بهطور یکسان برای همه اعمال شود، در عمل بهگونهای تفسیر و اجرا میشود که نتیجهاش ضربه به برخی تیمها و تسهیل شرایط برای برخی دیگر است.
فوتبال ایران برای رشد و اعتبار نیازمند شفافیت و عدالت است. تا زمانی که تصمیمها با سرعت و شدت متفاوت برای باشگاههای مختلف گرفته شود، بیاعتمادی هواداران و مدیران به سیستم فوتبال بیشتر خواهد شد. پرسش روشن است: چرا مشکل یک تیم ظرف چند روز حل میشود و تیمی دیگر هفتهها معطل میماند؟
